آن از جلال الدین محمد مولوی مثنوی معنوی 200

1 آن ستی گوید ورا که پیش ازین من چو تو بودم ز اجزای زمین

2 چون بنوشیدم جهاد آذری پس پذیرا گشتم و اندر خوری

3 مدتی جوشیده‌ام اندر زمن مدتی دیگر درون دیگ تن

4 زین دو جوشش قوت حسها شدم روح گشتم پس ترا استا شدم

5 در جمادی گفتمی زان می‌دوی تا شوی علم و صفات معنوی

6 چون شدم من روح پس بار دگر جوش دیگر کن ز حیوانی گذر

7 از خدا می‌خواه تا زین نکته‌ها در نلغزی و رسی در منتها

8 زانک از قرآن بسی گمره شدند زان رسن قومی درون چه شدند

9 مر رسن را نیست جرمی ای عنود چون ترا سودای سربالا نبود