آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1258

1 آن مایی همچو ما دلشاد باش در گلستان همچو سرو آزاد باش

2 چون ز شاگردان عشقی ای ظریف در گشاد دل چو عشق استاد باش

3 گر غمی آید گلوی او بگیر داد از او بستان امیرداد باش

4 جان تو مستست در بزم احد تن میان خلق گو آحاد باش

5 گاه با شیرین چو خسرو خوش بخند گه ز هجرش کوه کن فرهاد باش

6 گه نشاط انگیز همچون گلشنش گه چو بلبل نال و خوش فریاد باش

7 پیش سروش چون خرامد خاک باش چون گلش عنبر فشاند باد باش

8 حاصل اینست ای برادر چون فلک در جهان کهنه نوبنیاد باش

9 در میان خارها چون خارپشت سر درون و شادمان و راد باش