1 کهن موبد پارسی دوش خواند ز تاریخ تازی مر این تازه حرف

2 که چون معتمد بست رخت رحیل ز ملک جهان معتضد بست طرف

3 خمارویه ترک را در سرای یکی دختری بود مخمور طرف

4 پریچهره «قطرالندی » نام داشت به لب شکر افشان به بالا شگرف

5 بدیدار روشن مهی تابناک به فرهنگ و دانش همی پهن و ژرف

6 به کابین همی خواستش معتضد دل و جان بدیدار او کرد صرف

7 دواج خلافت ازو یافت زیب چو صهبای روشن به سیمینه ظرف

8 عقیقش بران تشنه برفاب داد بسالیکه تاریخ آن گشت «برف »