اگرچه خانه خرابی زباده از اهلی شیرازی غزل 164

1 اگرچه خانه خرابی زباده ای ساقی است خراب جام شرابیم تا دمی باقی است

2 ز شوق روی تو خورشید را اشعه نور بصد هزار زبان در حدیث مشتاقی است

3 مرا نیاز درونی ز صدق دل با تست که زهد ظاهر یاران طریق زراقی است

4 ببر تو این دل زارم گر آدمی زادی نه آدمی صفتی در فرشته اخلاقی است

5 خموش اهلی ازین درس و توبه و تقوی که بخت ما و تو موقوف صحبت ساقی است