1 گرچه تو حقیری و گناه تو عظیم است نومید نباشی که خداوند کریم است

2 گو عذر به پیش آر که بر عذر گنه درّ چون گوش بگیرد همه گویند یتیم است

3 از محدث تقصیر چه غم اهل گنه را چون لطف تو عام است و عطای تو قدیم است

4 بیم است و امید از تو در این ره همه کس را لیکن چو امید از کرم توست چه بیم است

5 گر رحم کند یار عجب نیست خیالی آری نشنیدی که کریم است و رحیم است