1 گر چه از ما واگسستی صحبت دیرینه را جا مده باری تو در دل دوستان دینه را

2 خورد عاشق چیست پیکانهای زهرآلود هجر وصل چون یار تو باشد بازجو لوزینه را

3 بسکه خوشدل با غمم شبهای درد خویش را دوست می دارم چو طفل کور دل آدینه را

4 محتسب گو تا چو من صوفی رسوا را به شهر گشت فرماید به گردن بسته این پشمینه را

5 طعنه زد بر بیدلان خسرو که شد زینسان خراب فرقتت از جان او خوش می کشد این کینه را