1 گرچه در رسم ادب از دگران کم نشدیم تا ندیدیم سگ کوی تو آدم نشدیم

2 آه ازین گرمی بازری که پروانه صفت سوخت شمع تو صد از ما و یکی کم نشدیم

3 بجز از مردمیی کاهوی چشم تو نمود هرگز آسوده دل از مردم عالم نشدیم

4 دیگران یار تو و ما بگدایی راضی بخت بد یار نشد آخر و آنهم نشدیم

5 گرچه بیدین و دل از عشق چو صنعان گشتیم لله الحمد کز اقبال تو بیغم نشدیم