هرچند که گویند از ابوالحسن فراهانی رباعی 21

1 گهی از داغ لذت گه زچاک پیرهن دزدم بیاو رشک را بنگر که درد از خویشتن دزدم

2 تو مشغول گرفتاران تو گشتی مگر زین پس سر راه صبا گیرم نسیم از پیرهن دزدم

1 اشک نبود این که می بارم ز روز تار من روز اختر می شمارد چشم اختر بار من

2 من پریشان و پریشان دوستم بر تارکم از پریشانی کند جاطره دستار من

1 ای راحت دیده و دل ای نور بصر تا کی به غم و هجر برم عمر به سر

2 انداختی از نظر چو بشکست دلم آری چو شکست آینه افتد ز نظر