اگر چه عرض هنر پیشِ یار بی‌ادبیست از حافظ شیرازی غزل 64

1 اگر چه عرض هنر پیشِ یار بی‌ادبیست زبان خموش، ولیکن دهان پُر از عربیست

2 پری نهفته رخ و دیو در کرشمهٔ حُسن بسوخت دیده ز حیرت که این چه بوالعجبیست

3 در این چمن گلِ بی خار کس نچید آری چراغِ مصطفوی با شرارِ بولَهَبیست

4 سبب مپرس که چرخ از چه سفله پرور شد که کام بخشی او را بهانه بی سببیست

5 به نیم جو نخرم طاقِ خانقاه و رباط مرا که مَصطَبه ایوان و پای خُم طَنَبیست

6 جمالِ دختر رَز نورِ چشمِ ماست مگر که در نقابِ زجاجی و پردهٔ عِنبیست

7 هزار عقل و ادب داشتم من ای خواجه کنون که مستِ خرابم، صلاح بی‌ادبیست

8 بیار می که چو حافظ هزارم استظهار به گریهٔ سحری و نیازِ نیم شبیست