1 گرچه ارباب خرد طایفه یی پرهنرند عاشقان طایفه دیگر و قومی دگرند

2 رشگ خوبان برم از مردم دنیا ورنه دنیی آنقدر ندارد که برو رشگ برند

3 عدم است آن دهن و در غم آن تنگدلان با وجود عدم او غم بیهوده خورند

4 مردم دهر چه دانند ترا قدر مگر مردم دیده عشاق که اهل نظرند

5 گرچه بر اهل نظر هر سر مو تیغ بلاست کافرم گر ز بلا یکسر مو برحذرند

6 کوی تو کعبه دلهاست چرا بی خبران چون رسیدند بدین کعبه بر او میگذرند

7 مردم چشم تو هر گوشه ربایند دلی مردم گوشه نشین بین که چه بیداد گرند

8 اهلی سوخته را در شکرستان خیال طوطیانند که از لعل تو مست شکرند