گرچه ز گلهای می دامن ما از اهلی شیرازی غزل 368

1 گرچه ز گلهای می دامن ما شستنی است شستن دامن ز می غایت تر از دامنی است

2 به که نگردد رقیب دوست که این دیو ره دشمنی اش دوستی دوستی اش دشمنی است

3 سوختگان را مبین خوار که آن شاه حسن شب همه شب تا سحر همنفس گلخنی است

4 خیز و به میخانه کش رخت که در خانقه در سر پیران ره وسوسه رهزنی است

5 اهلی اگر عاشقی فاش مکن سر عشق قصه معراج دل نکته ناگفتنی است