گرچه اشک من خبر از بی‌گناهی از اهلی شیرازی غزل 630

1 گرچه اشک من خبر از بی‌گناهی می‌دهد چشم او فتوی به خون از دل سیاهی می‌دهد

2 دل گواهی می‌دهد کان غمزه ریزد خون من کی برم جان از کفش چون دل گواهی می‌دهد

3 مزد شب‌بیداری بلبل نگر کِش هر سحر گل به دست خود شراب صبحگاهی می‌دهد

4 خضر اگر بخشش کند یک جرعه بخشد تشنه را وقت ساقی خوش که می چندان که خواهی می‌دهد

5 هرکه در بحر غم از بی‌لنگری طوفان کند کشتی دل را به گرداب تباهی می‌دهد

6 اهلی از سنگین‌دلی آن بت نبخشد کام کس کام ما گر می‌دهد لطف الهی می‌دهد