گرچه روزی چند دور از از خیالی بخارایی غزل 297

1 گرچه روزی چند دور از کعبهٔ روی توام هرکجا هستم من مسکین دعاگوی توام

2 از ره صورت به صد روی از تو مهجورم ولی چون به معنی بنگری بنشسته پهلوی توام

3 خاک گشتم بر سر راه وفا و همچنان دیده حیران است در نظّارهٔ روی توام

4 می کُشد دور از تو زارم هر شبی هجران و باز زنده می سازد نسیم صبح بر بوی توام

5 گو مکن نومیدم از فتراک خود زیرا که من طایر قدسم که صید دام گیسوی توام

6 گرچه دور است از رخت چشم خیالی دور نیست از نظر هردم خیال قدّ دلجوی توام