گر چه بر بود عقل و دین از امیرخسرو دهلوی غزل 81

1 گر چه بر بود عقل و دین مرا بد مگویید نازنین مرا

2 گوشش از بار در گران گشته ست نشنود ناله حزین مرا

3 آخر، ای باغبان، یکی بنمای به من آن سرو راستین مرا

4 کرمی می کند رقیب خنک که بسوزد دل غمین مرا

5 عشق در کار خوبرویان کن زهد و تقوی و کفر و دین مرا

6 دست در گل همی زنم، لیکن خار می گیرد آستین مرا

7 چشم من بود بر نگین دهانش داد انگشتری نگین مرا

8 سوخته بینمش، اگر اثریست در سحر آه آتشین مرا

9 خسروا، بگذر از سرم که ز اشک بیم غرق است همنشین مرا