گر چه افتاد ز زلفش گرهی از حافظ شیرازی غزل 324

1 گر چه افتاد ز زلفش گرهی در کارم همچنان چشم گشاد از کرمش می‌دارم

2 به طرب حمل مکن سرخی رویم که چو جام خون دل عکس برون می‌دهد از رخسارم

3 پرده مطربم از دست برون خواهد برد آه اگر زان که در این پرده نباشد بارم

4 پاسبان حرم دل شده‌ام شب همه شب تا در این پرده جز اندیشه او نگذارم

5 منم آن شاعر ساحر که به افسون سخن از نی کلک همه قند و شکر می‌بارم

6 دیده بخت به افسانه او شد در خواب کو نسیمی ز عنایت که کند بیدارم

7 چون تو را در گذر ای یار نمی‌یارم دید با که گویم که بگوید سخنی با یارم

8 دوش می‌گفت که حافظ همه روی است و ریا بجز از خاک درش با که بود بازارم