گرچه به تیغ جفا سینه فکارم از اهلی شیرازی غزل 1213

1 گرچه به تیغ جفا سینه فکارم از او تا نرود سر ز دست دست ندارم از او

2 هرکه نشد غرق خون ره نبرد کز غمش من بچه باران ترم زیر چه بارم از او

3 در غم آن نوجوان پیر شدم از وفا ناوک چشم اینزمان چشم ندارم از او

4 نرگس مستش که شد ساقی بزم همه عالمی از وی خوشان من بخمارم از او

5 مانع وصل حبیب بیخودی اهلی است یار بمن در میان من بکنارم از او

6 طبیب من چو مسیحا بمرده جان بخشد بلاست این که مرا میکشد تغافل او

7 بسوخت اهلی و از داغ عشق ناله نکرد صد آفرین خدا باد بر تحمل او