من گر چه نمیزنم دم از از اهلی شیرازی رباعی 586

1 من گر چه نمیزنم دم از دانایی صاحبنظرم بدیده بینایی

2 عیش و مزه جهان چشیدم همه عمر در هیچ نبود لذت تنهایی