1 گر چه سرو باغ را بالا خوش است با قد رعنای تو ما را خوش است

2 زهر عشقت کام عیشم تلخ کرد هست تلخ این چاشنی، اما خوش است

3 گر غمت غیری خورد، ناخوش شوم خوردن غمها همین این جا خوش است

4 چون تو نایی، چیست این جور رقیب؟ خار می دانی که با خرما خوش است

5 بی تو من باری نیم خوش هیچ وقت وقت تو خوش که تو را بی ما خوش است

6 شعله در دل یار در جان کسی زید ناتوانی کش تب و حلوا خوش است

7 جان سنگین می کنم تا زنده ام مردن فرهاد با خارا خوش است

8 گفت فردا زلف مشکینم نگر امشبم بر بوی آن فردا خوش است

9 گفتیم ناخوش چرایی خسروا؟ چون کنم، چون شکل آن بالا خوش است