ای همه شیران اسیر دام از اثیر اخسیکتی غزل 148

1 ای همه شیران اسیر دام تو تو سنان خویشتن بین رام تو

2 باز مالیده که مرد افکنی کعبتین تیغ گردان جام تو

3 هم عنانی کرده در راه قبول آفرین بخت، با دشنام تو

4 مردم چشم روان، رخسار تو حلقه ی گوش خرد، پیغام تو

5 از علمداران دیوان وجود فتنه بر کار است در ایام تو

6 در غمت خوش خوش فروشدروزمن گو فرو شو تا برآید کام تو

7 نردبان ناکرده از سر، کی رسد پای هر تر دامنی بر بام یو

8 صد هزاران صید داری چون اثیر خود چه مرغ است او بنزد دام تو