همه راست میل خالی که بر از اهلی شیرازی غزل 335

1 همه راست میل خالی که بر آن رخ جمیلست چه رسد بما ازین خوان عدسی و صد خلیل است

2 به بهشت و سلسبیلم چه دهی تو وعده، مارا تو بهشت حسنی و می زکف تو سلسبیل است

3 پی دفع چشم زخمت نبود به نیل حاجت که بمصر حسن رویت خط سبز به زنیل است

4 سرم ار ربود تیغت بقیامتت نگیرم که بشرع عشقبازی سر و خون ما سبیل است

5 نشنیده یی که مجنون بقبیله تیغ چون زد بمحبتت که اهلی بوفا از آن قبیل است