همه شب با دل خود نقش از امیرخسرو دهلوی غزل 1248

1 همه شب با دل خود نقش آن دلدار بربندم مگر ممکن بود کاین دیده بیدار بربندم

2 جگر از عاشقی خون گشت و کن زینم نمی بایست معاذالله کاین تهمت به زلف یار بربندم

3 مژه در چشم من شد خار و خواب از دیده رفت، اکنون مگر کاین رخنه پر فتنه را از خار بربندم

4 جهانی بی دوست نتوان دید، بنشینم به کنج غم به روی خود در این کلبه خونخوار بربندم

5 مگو یاران دیگر ای که جانی و آب و گل خوبان چگونه دل ز جان در صورت دیوار بربندم

6 غمت گفتم برون ندهم، گشادی چشم از حسرت فرو بستی لبم بی آنکه من گفتار بربندم

7 غباری یادگارم ده ز کوی خود که می خواهم کزین جا در غریبستان عقبی بار بندم

8 تو خود را گر نمی دانی مسلمان، گو بدان باری مرا نزدیک شد کز دست تو زنار بربندم

9 سر زلفی کز او دیوانه شد خسرو به دستم مده که تا زان رشته دست عقل دعوی دار بربندم