1 افسوس ازین حیات که بر باد می‌رود کآیین ما نه بر روش داد می‌رود

2 هردم ز من که پیروی دیو می‌کنم بر آسمان فرشته به فریاد می‌رود

3 وه کاین دل خراب عمارت کجا شود؟ سیل منش چنین که ز بنیاد می‌رود

4 زاهد به پند دادن و بیچاره مست را خاطر به سوی لعبت ناشاد می‌رود

5 گاه خمار صد نیت توبه می‌کنم چون ساقی آمد آن همه از یاد می‌رود

6 ای من غلام دولت آن نیک بنده‌ای کز بندگی نفس بد آزاد می‌رود

7 ضایع مکن به خنده و بازی به سان گل این پنج‌روزه عمر که بر باد می‌رود

8 ای نفس، پند گیر که اختر به گردش است ای مرغ، هوش دار که صیاد می‌رود

9 آهسته نِهْ به روی زمین پای، کآدمی بر روی شاهدان پریزاد می‌رود

10 زخم زبان خسرو اثر کی کند ترا؟ نی، خود سخن به تیشه فرهاد می‌رود