آه، شمعی ز شبستان سحرخیزان از واعظ قزوینی غزل 155

1 آه، شمعی ز شبستان سحرخیزان است ناله، نخلی ز گلستان سحرخیزان است

2 چون دم صبح نباشد، همه کیفیت و شور گریه کاه دل بریان سحرخیزان است

3 دیدم از تاج خروسان، که ز بیداری بخت دولت زنده دلی، زآن سحر خیزان است

4 در ستم، ظالم ازین گونه که پا میفشرد هدف ناوک افغان سحر خیزان است

5 خانه دولت هرکس که به ظلم آباد است سیلش از اشک چو باران سحرخیزان است

6 روز در پرده گمنامی خویشند، چو شمع شب چو شد، عرصه جولان سحرخیزان است

7 باغ فیض دل شبها، که گلش مغفرتست آبش از ناله غلتان سحرخیزان است

8 عندلیب چمن روح فزای دم صبح صوت شور آور افغان سحرخیزان است

9 قامت خویش چو سازند دوتا وقت رکوع دو جهان در خم چوگان سحرخیزان است

10 دیده واعظ از آنست پر از نعمت فیض کز گدایان سر خوان سحرخیزان است