دگربار از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 340

1 دگربار این دلم آتش گرفتست رها کن تا بگیرد خوش گرفتست

2 بسوز ای دل در این برق و مزن دم که عقلم ابر سوداوش گرفتست

3 دگربار این دلم خوابی بدیدست که خون دل همه مفرش گرفتست

4 چو سایه کل فنا گردم ازیرا جهان خورشید لشکرکش گرفتست

5 دلم هر شب به دزدی و خیانت ز لعل بار سلطان وش گرفتست

6 کجا پنهان شود دزدی دزدی که مال خصم زیر کش گرفتست

7 بسی جان که همی‌پرد ز قالب ولی پایش حریف کش گرفتست

8 ز ذوق زخم تیرش این دل من به دندان گوشه ترکش گرفتست