بازم ز هر طرف مه رخساره از اهلی شیرازی غزل 326

1 بازم ز هر طرف مه رخساره کسی است دل با کسی و دیده بنظاره کسی است

2 آسوده گشتم از همه عالم ولی دلم آواره است و هر نفس آواره کسی است

3 آهسته رو که در ره خوبان بخاک و خون مرغی که میطپد دل بیچاره کسی است

4 هرکس وسیله اجلش حالتی بود مارا وسیله غمزه خونخواره کسی است

5 اهلی بگو بخواجه که ما کیمیاگریم ما را چه احتیاج بمس پاره کسی است

6 دورست راه دین و ره کفر دورتر اهلی طریق عشق گزین کاین میانه ایست