1 مجاورم چو سگان بهر پارس در کویت فرشته را نگذارم که بگذرد سویت

2 چه جای آنکه به بیگانه بینمت همدم که جان خویش نخواهم که بشنود بویت

3 بدود آه جهانی سیه کنم هر شب که بر کسی نفتد پرتو مه رویت

4 گشاد زلف تو صد دل بیک گره که گشود گره گشای دل ماست سنبل مویت

5 چرا ز تلخی خوی تو جان من رنجد که نوشداروی جان است تلخی خویت

6 بگوی با خط سبزت که کی رواست چو خضر که می تو نوشی و ما خون دل ز پهلویت

7 ز شوق، چشم تو اهلی، رمیده از مردم که مونس دل مجنون بس است آهویت