قادر پر کمال کن از شاه نعمت‌الله ولی غزل 685

1 قادر پر کمال کن فیکون آنکه او هست و بود و خواهد بود

2 هر چه امکان لطف بود و کرم همه در حق بنده اش فرمود

3 با چنین نعمتی که او بخشید شکر این بنده را چه خواهد بود

4 او یکی سایه اش به ما افکند لاجرم در ظهور دو بنمود

5 همه عالم نشان او دارد این نشان هم به نام او فرمود

6 ره به خلوتسرای عشق نبرد عقل بیچاره گر چه جان فرسود

7 هر که یک دَم ندیم سید شد نفسی خوش ز عمر خود آسود