1 ستمگری که دلم شاد نیست جز به غمش به خامه راست نیاید شکایت ستمش

2 هزار ناوک غمزه زده ست بر دل من که هیچ آه ز من بر نیامد از المش

3 اگر ز دست اجل چند گه امان یابم به خاک پاش که سر بر ندارم از قدمش

4 هزار نامه نوشتم به خون دیده، ولی به این دیار نیامد کبوتر حرمش

5 کسی که دیدن رخسار او هوس دارد دگر خلاص نیابد ز زلف خم به خمش

6 مباشری که به کنج فراق می نوشد سفال باده نماید به چشم جام جمش

7 اگر به زهد شوی شهره جهان، خسرو چه سود تا نکنی اعتماد بر کرمش؟