به از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1181

1 به سوی ما نگر چشمی برانداز وگر فرصت بود بوسی درانداز

2 چو کردی نیت نیکو مگردان از آن گلشن گلی بر چاکر انداز

3 اگر خواهی که روزافزون بود کار نظر بر کار ما افزونتر انداز

4 وگر تو فتنه انگیزی و خودکام رها کن داد و رسمی دیگر انداز

5 نگون کن سرو را همچون بنفشه گناه غنچه بر نیلوفر انداز

6 ز باد و بوی توست امروز در باغ درختان جمله رقاص و سرانداز

7 چو شاخ لاغری افزون کند رقص تو میوه سوی شاخ لاغر انداز

8 چو آمد خار گل را اسپری بخش چو خصم آمد به سوسن خنجر انداز

9 بر عاشق بری چون سیم بگشا سوی مفلس یکی مشتی زر انداز

10 برآ ای شاه شمس الدین تبریز یکی نوری عجب بر اختر انداز