یک ذره ز خاک پای از ابوالحسن فراهانی رباعی 96

1 من کرده ام از هر مژده یی دریایی او ساخته بزم غیر را مأوایی

2 از بخت بد من است این ورنه کسی طوفان جائی ندید و دریا جایی

1 اگر نبیند سوی من ساقی چه سود ار می دهد نشاء نظاره آن چشم را می کی دهد

2 چشم مستش هر دمم مست از نگاهی می کند مست چون ساقی شود پیمانه پی در پی دهد

1 یاد آن روزی که یاری چون تو در برداشتم در نظر خورشید و در کف مشک و عنبر داشتم

2 ساغر می داشتی در کف به جای تیغ کین من لب خندان به جای دیده ی ترداشتم