دزدکی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 3

1 دزدکی از مارگیری مار برد ز ابلهی آن را غنیمت می‌شمرد

2 وا رهید آن مارگیر از زخم مار مار کشت آن دزد او را زار زار

3 مارگیرش دید پس بشناختش گفت از جان مار من پرداختش

4 در دعا می‌خواستی جانم ازو کش بیابم مار بستانم ازو

5 شکر حق را کان دعا مردود شد من زیان پنداشتم آن سود شد

6 بس دعاها کان زیانست و هلاک وز کرم می‌نشنود یزدان پاک