اندک از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 819

1 اندک اندک جمع مستان می‌رسند اندک اندک می پرستان می‌رسند

2 دلنوازان نازنازان در ره اند گلعذاران از گلستان می‌رسند

3 اندک اندک زین جهان هست و نیست نیستان رفتند و هستان می‌رسند

4 جمله دامن‌های پرزر همچو کان از برای تنگدستان می‌رسند

5 لاغران خسته از مرعای عشق فربهان و تندرستان می‌رسند

6 جان پاکان چون شعاع آفتاب از چنان بالا به پستان می‌رسند

7 خرم آن باغی که بهر مریمان میوه‌های نو زمستان می‌رسند

8 اصلشان لطفست و هم واگشت لطف هم ز بستان سوی بستان می‌رسند