ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2973

1 ای از جمال حسن تو عالم نشانه‌ای مقصود حسن توست و دگرها بهانه‌ای

2 نقاش را اگر ز جمال تو قبله نیست مقصود او چه بود ز نقشی و خانه‌ای

3 ای صد هزار شمع نشسته بدین امید گرد تنور عشق تو بهر زبانه‌ای

4 ای حلقه‌های زلف خوشت طوق حلق ما سازید مرغ روح در آن حلقه لانه‌ای

5 گویی میان مجلس آن شاه کی رسم نی آن کرانه دارد و نی این میانه‌ای

6 این داد کیست مفخر تبریز شمس دین زان دولتی که داد درختی ز دانه‌ای