ای بار داده کعبه کویت به از واعظ قزوینی غزل 93

1 ای بار داده کعبه کویت به راه‌ها گستاخ بارگاه قبول تو آه‌ها

2 بر دامن امید تو، دست دعا دراز بر آستان عفو تو روی گناه‌ها

3 رگ‌ها که در تن است، حقیقت‌شناس را باشد به سوی معرفتت شاهراه‌ها

4 هر سر ز پای کوبی شور تو بقعه‌ای دل‌ها ز های و هوی غمت خانقاه‌ها

5 در سینه‌هاست، هر نفسی، ذکر اره‌ای در دیده‌هاست، سبحه ذکرت نگاه‌ها

6 هر ناله‌ای ز لشکر درد تو رایتی است دل‌هاست از ستون غمت بارگاه‌ها

7 عشق از دل دو نیم، سوار دو اسبه است غم‌ها به حفظ کشور یادت سپاه‌ها

8 از یک نسیم حکم تو در بحر روزگار چون موج گشته‌اند روان سال و ماه‌ها

9 رهرو به کجا به کعبه کوی تو پی برد؟ کآواره گشته‌اند، درین دشت راه‌ها

10 واعظ اگر چه برده ز حد معصیت، ولی دارد ز عفو و بخشش و لطفت پناه‌ها