1 زهی خطی به خطا برده سوی خطهٔ چین گرفته چین بدو هندوی زلف چین بر چین

2 نموده لعل لبت ثلثی از خط یاقوت بنفشه‌ات خط ریحان نوشته بر نسرین

3 چو صبحدم متبسم شدی فلک پنداشت که از قمر بدرخشید رشتهٔ پروین

4 ز لعل دختر رز چون مراد بستانم که کشف آن نکند محتسب برای رزین

5 عجب ز جادوی مستت که ناتوان خفته نهاده است کمانش مدام بر بالین

6 چه شد که با من سرگشته کینه می‌ورزی ز دره مهر نباشد بهیچ رو در کین

7 اگر چه رفت بتلخی درین طلب فرهاد نرفت از سر او شور شکر شیرین

8 گل ار چه هست عروس تتق نشین چمن گلی چو ویس نباشد بگلستان رامین

9 چو در سخن ید بیضا نموده‌ئی خواجو چگونه نسبت شعرت کنم بسحر مبین