سنبل بگشا بر گل و سروت به از اهلی شیرازی غزل 820

1 سنبل بگشا بر گل و سروت به خرام آر مرغ دل ما را ز عدم باز بدام آر

2 تا کی بمراد دل خود صبح کنی شام صبحی بمراد دل ما نیز بشام آر

3 لب بر لب جامی و مرا جان بلب از غم جانم بلب خویش بجای لب جام آر

4 یکبار لب آور که ببوسم بهمه عمر این باده جانبخش نگویم که مدام آر

5 با یار جفا پیشه ز فریاد چه حاصل گو آتش دل هم علم داد ببام آر

6 ای جان، که بود غیر تو محرم بر جانان؟ برخیز و پیامی ببر و هم تو پیام آر

7 گو یاد کن از کشته هجران بسلامی در کلبدش بار دگر جان بسلام آر

8 اهلی است غلام تو چو شد پیر مرانش ای تازه جوان رحم بر این پیر غلام آر