بُشری اِذِ السّلامةُ از حافظ شیرازی غزل 312

1 بُشری اِذِ السّلامةُ حَلَّت بِذی سَلَم للهِ حمدُ مُعتَرِفٍ غایةَ النِّعَم

2 آن خوش خبر کجاست که این فتح مژده داد تا جان فشانمش چو زر و سیم در قدم

3 از بازگشت شاه در این طرفه منزل است آهنگ خصم او به سراپردهٔ عدم

4 پیمان شکن هرآینه گردد شکسته حال انَّ العُهودَ عِندَ مَلیکِ النُّهی ذِمَم

5 می‌جست از سحاب امل رحمتی ولی جز دیده‌اش معاینه بیرون نداد نم

6 در نیل غم فتاد سپهرش به طنز گفت الآنَ قَد نَدِمتَ و ما یَنفَعُ النَّدَم

7 ساقی چو یار مه رخ و از اهل راز بود حافظ بخورد باده و شیخ و فقیه هم