جمعی که دل بهرزه پریشان از اهلی شیرازی غزل 449

1 جمعی که دل بهرزه پریشان نکرده اند هرگز نظر بعالم ویران نکرده اند

2 هد هد چه عرض تاج دهد زانکه بلبلان پروای تخت و تاج سلیمان نکرده اند

3 تا بوده اند اهل نظر زخم خورده اند ما را درین معامله ترخان نکرده اند

4 آسان ترست عیش فقیر از غنی ولی این مشکلی است بر همه آسان نکرده اند

5 آنان که عیب اهلی و زنار او کنند گویا هنوز سر بگریبان نکرده اند