دختری بر باد داده از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1008

1 دختری بر باد داده غنچهٔ خندان گل بلبل سرمست مانده واله و حیران گل

2 خوش گلستانی و در وی عندلیب جان ما هر زمانی داستانی سازد از دستان گل

3 صحبت گل را غنیمت دان و گل را برفشان زانکه نبود اعتماد عمر بر پیمان گل

4 گل بود عمر عزیز ما چو دیدی درگذشت یک دو هفته بیش نبود رونق دوران گل

5 عندلیب گلشن عشقیم و گل معشوق ماست گر چه باشد بی وفا گل آن ما ، ما آن گل

6 هر که می خواهد که گل چیند نه اندیشد زخار دامن گل چیدم و دست من و دامان گل

7 نعمت الله از برای گل به بستان می رود گر نه گل چیند چه کار آید سرابستان گل