1 ای سنبل تازه دسته بسته و افکنده برآب دسته دسته

2 خط تو بنفشه‌ئی نباتی قد تو صنوبری خجسته

3 آن هندوی پر دل تو در چین بس قلب دلاوران شکسته

4 در دیدهٔ من خیال قدت چون سرو ز طرف چشمه رسته

5 پیش دهن شکر فشانت بی مغز بود حدیث پسته

6 چون زلف تو در کشاکش افتاد شد رشتهٔ جان ما گسسته

7 دریاب که باز کی دهد دست صیدی که بود ز قید جسته

8 برخیز و چراغ صبحگاهی زاه سحرم نگر نشسته

9 خواجو دل خسته را بزنجیر در جعد مسلسل تو بسته