چند نالم ز غم و شهر پر آوازه از اهلی شیرازی غزل 988

1 چند نالم ز غم و شهر پر آوازه کنم چون سگان ریش کهن را بزبان تازه کنم

2 عشق تو (گشت) چو پروانه مرا بهر جلال نه چو بلبل ز پی شهره و آوازه کنم

3 شوق من بیش ز اندازه چو حسن تو مرنج بر جمال تو نظر گرنه باندازه کنم

4 ملک دل رخنه چه شد از تو نظر چون بندم تکیه بر ملک چه از بستن دروازه کنم

5 گر به اهلی ندهی از سر زلفت تاری نسخه جان خرابش بچه شیرازه کنم