چند این دل سودازده را از اهلی شیرازی غزل 1107

1 چند این دل سودازده را پند بگویم دیوانه شدم بیهده تا چند بگویم

2 سوگند دهندم که کنم ترک تو ای بت کفرست که ترک تو بسوگند بگویم

3 درد دل دیوانه بدیوانه توان گفت سودی ندهد گر بخردمند بگویم

4 هرگز نرود از دل من تلخی حسرت هر چند کزان لعل شکر خند بگویم

5 شیرین نشود جز بگزیدن لبم از قند تا کی بزبان من سخن قند بگویم

6 هرگز که غم بنده خورد؟ به ز خداوند آن به که غم خود بخداوند بگویم

7 اهلی لب او کی دلم از بند گشاید هرچند که صد نکته دلبند بگویم