الباب الحادی عشر: فی الطامات و فی الاقاویل المختلفة - الفصل الثانی - فی الاقاویل المختلفة خدمة السلطان در دیوان رباعیات اوحدالدین کرمانی

1 ای مست غمت عاقل و دیوانه به هم وندر ره تو مسجد و بتخانَه به هم

2 در عشق تو جان بداده بیگانه و خویش در پات فتاده شمع و پروانَه به هم

1 آن یافت که بودم به ملولی گم شد صد گونه فضایل به فضولی گم شد

2 من بودم و یک دل که خدا را می جست آن نیز به شومی رسولی گم شد

1 جزعت به کرشمه چون کند عهدی نو خواهم که کنم پیش رخت جان به گرو

2 گوید چشمت به غمزه برخیز و برو گر مست نئی حدیث مستان مشنو

1 از آن لطیف تر بت دلکش بین وز مشک خطی کشیده بر آتش بین

2 وآنگه من و این خوش پسر از باد اجل در خاک رویم این روش ناخوش بین

1 گر دست به جانان برسیدی آخر این درد به درمان برسیدی آخر

2 ور عمر به پایان برسیدی آخر این غصّه به پایان برسیدی آخر

1 فریاد که آن سرو چمن می‌جنبد وآن راحت جان انجمن می‌جنبد

2 او بخت من است از آنک خواب‌آلود است غمگینم از آنک بخت من می‌جنبد

1 ای دیدن روی تو دل آرای همه وصل لب لعل تو تمنّای همه

2 گر با دگری به از منی وای به من ور با همه کس همچو منی وای همه

1 بی وصل توَم مباد هرگز نفسی جز درد توَم مباد فریادرسی

2 عمر من اگر زهجر کوتاه شود بالای دراز تو بماناد بسی

1 دل را چه محل کاو بپذیرد غم او جان را چه خطر بود که گیرد کم او

2 حاصل زجهان دمی است یا دم زدنی باری چو زدم نمی گریزد دم او

1 امروز چنان گفت نگارم با من کاین سوز نمی رسد به هر تردامن

2 بی خود شو اگر نشست خواهی با من کاینجا منم و تو یا تو گنجی یا من