الباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المرید در دیوان رباعیات اوحدالدین کرمانی

1 آن را که قناعتش صناعت باشد هر چیز که گفت و کرد طاعت باشد

2 زنهار طمع مدار الّا به خدا کاین رغبت خلق نیم ساعت باشد

1 اندر ره فقر دیده نادیده کنند هرچ آن نه حدیث اوست نشنیده کنند

2 خاک در او باش که شاهان جهان خاک در تو چو سرمه در دیده کنند

1 ساقی به صبوحی می ناب اندر ده مستان شبانه را شراب اندر ده

2 مستیم و خراب در خرابات فنا آوازه به عالم خراب اندر ده

1 سرمایهٔ عمر ابن آدم نفسی است پیرایهٔ ملک جمله عالم هوسی است

2 کاری بکن اکنون که تو را دسترسی است در زیر زمین شاه جهاندار بسی است

1 اندر طلب وصل تو ای سرو روان انگشت نمای خلق و رسوای جهان

2 کامی زلبت ندیده وانگه ما را در هر دهنی فتاده بینی چو زبان

1 از خلق به هیچ گونه یاری مطلب وز شاخ برهنه سایه داری مطلب

2 عزّت زقناعت است و خواری زطمع با عزّت خود بساز و خواری مطلب

1 قلّاش و قلندری و عاشق بودن می خواره و بت پرست و فاسق بودن

2 در کنج خرابات موافق بودن به زانک به خرقه در منافق بودن

1 ای تن خواهی که احتشامت باشد حکمی و تصرّفی تمامت باشد

2 زنبیل طلب بر سر جان و دل نه دریوزه کن از درش که گامت باشد

1 گر راحت دل خواهی و آسایش تن با لقمه و خرقه ای بساز و تن زن

2 ور اطلس روم خواهی و ماه ختن از شرق به غرب می رو و جان می کن

1 در درویشی کار به صدق است و یقین در درویشی کار نه کفر است و نه دین

2 درویش کسی بود که بیزار بود از کفر و زاسلام و زدنیا و زدین