ای شربت شیخ و شاب در کاسهٔ ما از عرفی رباعی 1
1. ای شربت شیخ و شاب در کاسهٔ ما
وی چشمهٔ آفتاب در کاسهٔ ما
ای کرده زبون، ناز شجاع تو، مرا از عرفی رباعی 2
1. ای کرده زبون، ناز شجاع تو، مرا
افکنده به صد رنج، نزاغ تو، مرا
چندان که شدم ز بیخودی مست دعا از عرفی رباعی 3
1. چندان که شدم ز بیخودی مست دعا
تیری نزدم بر هدف از شست دعا
ای رانده ز نسبت حرم طاعت ما از عرفی رباعی 4
1. ای رانده ز نسبت حرم طاعت ما
مردود اجابت صنم طاعت ما
از بند غرور می گشایم خود را از عرفی رباعی 5
1. از بند غرور می گشایم خود را
آن طور که هست می نمایم خود را
گلبرگ برد باد بهاران به کجا از عرفی رباعی 6
1. گلبرگ برد باد بهاران به کجا
سنبل رود از شبنم بستان به کجا
این ناله که در آتش خویش است کباب از عرفی رباعی 7
1. این ناله که در آتش خویش است کباب
این گریه که در شیشهٔ خم کرده شراب
آنم که قفای من جبین طلب است از عرفی رباعی 8
1. آنم که قفای من جبین طلب است
هر موی سرم دست گزین طلب است
نادان به عمارت بدن مشغول است از عرفی رباعی 9
1. نادان به عمارت بدن مشغول است
دانا به کرشمهٔ سخن مشغول است
راهی بنما که رهنما مردی نیست از عرفی رباعی 10
1. راهی بنما که رهنما مردی نیست
صد ره به هیچ گذر گردی نیست
عرفی چه زنی طعن خرد بر من مست از عرفی رباعی 11
1. عرفی چه زنی طعن خرد بر من مست
مردان ننهند راز دل بر کف دست
وصل تو دوایی است که بیمارش نیست از عرفی رباعی 12
1. وصل تو دوایی است که بیمارش نیست
حسن تو متاعی است که بازارش نیست