خدایا تا از این فیروزه از عبید زاکانی عشاق‌نامه 1
1. خدایا تا از این فیروزه ایوان
فروزد ماه و مهر و تیر و کیوان
بتی فرخ رخی فرخنده از عبید زاکانی عشاق‌نامه 2
1. بتی فرخ رخی فرخنده رائی
به شهرستان خوبی پادشاهی
خم ابروی او در جان از عبید زاکانی عشاق‌نامه 3
1. خم ابروی او در جان فزائی
طراز آستین دلربائی
نخستین روز کاین چشم از عبید زاکانی عشاق‌نامه 4
1. نخستین روز کاین چشم بلاکش
مرا از عشق او در جان زد آتش
شبی شوقم شبیخون بر از عبید زاکانی عشاق‌نامه 5
1. شبی شوقم شبیخون بر سر آورد
ز غم در پای دل جوشی برآورد
دلم زین بیش غوغا برنتابد از عبید زاکانی عشاق‌نامه 6
1. دلم زین بیش غوغا برنتابد
سرم زین بیش سودا برنتابد
در آن شبهای تار از از عبید زاکانی عشاق‌نامه 7
1. در آن شبهای تار از بیقراری
چو بسیاری بنالیدم بزاری
پس از عمری که دل خونابه از عبید زاکانی عشاق‌نامه 8
1. پس از عمری که دل خونابه میخورد
خرد بیرون شد و دل کار میکرد
بدیدم چشم مستت رفتم از عبید زاکانی عشاق‌نامه 9
1. بدیدم چشم مستت رفتم از دست
گوام دایر دلی گویائی هست ؟
ضمیر پاک آن مرغ سخن از عبید زاکانی عشاق‌نامه 10
1. ضمیر پاک آن مرغ سخن ساز
چو این افسانه کردم پیشش آغاز
چو زلف خویشتن ناگه از عبید زاکانی عشاق‌نامه 11
1. چو زلف خویشتن ناگه برآشفت
بتندید و در آن آشفتگی گفت
ز سوز عشق من جانت از عبید زاکانی عشاق‌نامه 12
1. ز سوز عشق من جانت بسوزد
همه پیدا و پنهانت بسوزد