نشسته ام مترصّد از حکیم نزاری قهستانی غزل 1394
1. نشسته ام مترصّد به کنج تنهایی
بدان امید که تشریف وصل فرمایی
...
ای مونس روزگار از حکیم نزاری قهستانی غزل 1395
1. ای مونس روزگار تنهایی
بر ما شب هجر چند پیمایی
...
شب مفارقت و روز از حکیم نزاری قهستانی غزل 1396
1. شب مفارقت و روز هجر و تنهایی
که را بود به چنین شب دل شکیبایی
...
ز بی یاری و بی از حکیم نزاری قهستانی غزل 1397
1. ز بی یاری و بی کاری و بی خوابی و تنهایی
چو مجنونِ بنی عامر شدم یک باره سودایی
...
خون شد دل مجروحم از حکیم نزاری قهستانی غزل 1398
1. خون شد دل مجروحم در گوشه ی تنهایی
ای بخت نمی دانم تا کی به سرم آیی
...
ای بخت ندانم از حکیم نزاری قهستانی غزل 1399
1. ای بخت ندانم به سرم باز کی آیی
کی باز در بسته به رویم بگشایی
...
خوش است عالم از حکیم نزاری قهستانی غزل 1400
1. خوش است عالم آزادگی و خوش خویی
بدین مقام درآ گر بهشت می جویی
...
اگر از هر دو جهان از حکیم نزاری قهستانی غزل 1401
1. اگر از هر دو جهان برشکنی یک رویی
ورنه ای یار کجا با که سخن می گویی
...
بر سر راهِ توام از حکیم نزاری قهستانی غزل 1402
1. بر سر راهِ توام روز و شب آخر کویی
پیش تر زآن که رسد جان به لب آخر کویی
...
ساقیِ مجلسِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 1403
1. ساقیِ مجلسِ صفا چارهٔ ما به چاره‌ای
چاره و بس که حالتی نیست جز این و چاره‌ای
...
هر که جگرگوشه از حکیم نزاری قهستانی غزل 1404
1. هر که جگرگوشه ای دارد و جانانه ای
در نظرش مصر دان هست چو ویرانه ای
...
آخر ای شمعِ روان از حکیم نزاری قهستانی غزل 1405
1. آخر ای شمعِ روان پروانه ای
چند سوزی خاطرِ دیوانه ای
...