غزلیات در دیوان اشعار نشاط اصفهانی

1 بیا دور ساقی بگیریم جامی که دوران گردون نگردد به کامی

2 بیا و بیاسا به میخانه کآنجا نه گنجی نه رنجی، نه ننگی نه نامی

3 بیا تا ببینی به رویی و مویی چه خواهی ز صبحی چه جویی ز شامی

4 بنازم به بزمی که سازند سرخوش یکی را به سنگی یکی را به جامی

1 سرم خوش است برآنم که از سر مستی سری بر آورم از جیب و زاستین دستی

2 هوای سرکشی و لاف عاشقی حاشا که سیل ره نبرد جز بجانب پستی

3 جمال روی تو راز دل منست مگر که آشکار نشد تا که پرده بر بستی

4 زهی کریم و خداوند و کردگار حلیم که از تو هر چه بریدم تو باز پیوستی

1 دارد شب نومیدی ما صبح امیدی باد سحری میدهد از غیب نویدی

2 غازی ز پی دشمن و ما را برخ دوست هر لحظه نگاهی و در آن اجر شهیدی

3 از لطف بنالیم و ز بیداد ننالیم کز دوست نداریم بجز دوست امیدی

4 تا نشکنی آگاه نگردی ز دل ما قفلیست که در وی نفتد هیچ کلیدی

1 شب تیره وره سخت، چنین سست چرایی بشتاب اگر بر اثر ناقه ی مایی

2 زاندیشه ی رهزن بود این راهبران را در دست نه شمعی و نه بر ناقه درایی

3 رهبر ز پس قافله و راهرو از پیش تا عقل نماند نرسد عشق بجایی

4 فردا که سر از خاک برآرند خلایق ترسم نتواند که برد راه بجایی

1 با بنده ی صادق چه عتابی چه عطایی با خواجه ی مشفق چه ثوابی چه گناهی

2 تدبیر من اینست که تقدیر تو خواهم با جنبش صرصر چه کند پیکر کاهی

3 غم نیست اگر بیکسم و هیچکسم نیست آنرا که پناهیش نباشد تو پناهی

4 شادم که سیه روزی و آشفتگی من رهبر شود آخر بسر زلف سیاهی

1 خامش ای دل منشین کو بودش رحم بسی نه چنان هم که دهد بی طلبی کام کسی

2 ترسم ای روز وصال ای زتو خوش روز دلم نرسد عمر بپایان و بپایان برسی

3 تا که در ذوق خریدار کدام آید خوش ما و کالای وفا غیر و متاع هوسی

4 بخت بد بردز گلزار و بدامم نرساند نه گلی قسمت من شد نه نصیبم قفسی

1 شاها هلال ماه نو از آفتاب خواه ابروی یار بین وز ساقی شراب خواه

2 هر شب هلال عید ز ابروی یار بین و ندر هلال جام ز می آفتاب خواه

3 چون دست صبحدم دهد اوراق گل بباد گاهی بدست مصحف و گاهی کتاب خواه

4 روز از سماع گفته ی زاهد کنی بشب کفاره از ترانه ی چنگ و رباب خواه

1 زهر سو بر بن در بینوایی خداوندان فضل آخر عطایی

2 بدین بیگانگان سر چون توان برد مگر دستم بگیرد آشنایی

3 ز ما تا کوی او راهیست پنهان که در وی می نگنجد رهنمایی

4 برون از دهر باید شد نه از شهر زخود باید شدن نه از سرایی

1 یک شب نهان ز غیر بر ما نیامدی دادی نوید آمدن اما نیامدی

2 اکنون نمیروی زبرش یاد آنکه تو جایی که بود مدعی آنجا نیامدی

3 در راه انتظار نشاندی نشاط را رفتت زیاد یا که بعمدا نیامدی

1 خِیرِ مَقدَم عشق آمد باز و غم رفت از میان مقدم او هم مبارک باد بر دل هم به جان

2 بود جان بیت‌الحزن وز مَقدَمَش دارُالسُّرور بود دل دارُالفُتَن وز موردش دارُالاَمان

3 در رهش از بی‌خودی ما را بساط اندر بساط با وی از کالای هستی کاروان در کاروان

4 رهبر گم‌کرده‌راهان بی‌سراغ و بی‌چراغ رایض توسن‌خیالان بی‌رکاب و بی‌عنان