غزلیات در دیوان اشعار نشاط اصفهانی

1 روزها رفت و نکردی بسوی ما نظری خبرت باد که عمریست زما بی خبری

2 بر سر راه تو تا چند نشینم که مرا بتحسر بگذاری بتکبر گذری

3 گر تو بر من بسر زلف پریشان نازی من هم آشفته دلی دارم و شوریده سری

4 شمع آرند بمجلس که ببینند بجمع تو بهر جمع در آیی ننماید دگری

1 ای جم از این می اگر جامی زنی دست یازد بر تو کی اهریمنی

2 از رکابی گر بر انگیزی کمیت باز داری چرخ را از توسنی

3 دست بر کاری زدن بیحاصلی ست دست باید زد ولی بر دامنی

4 عشق اگر از عقل خیزد رهبر است لیک اگر از نفس زاید رهزنی

1 یک بار نخواندند و نگفتند کجایی تا چند توان رفتن تا خوانده بجایی

2 ترسم ز خرابی دل ای دوست که گویند این خانه نبودست در آن خانه خدایی

3 تا غیر شود شاد ز آزردگی من دانسته زمن پرسی کازرده چرایی

4 بر هر که ستم رفت بباید کرمی کرد شادم که بجز من نکند دوست جفایی

1 شب تیره وره سخت، چنین سست چرایی بشتاب اگر بر اثر ناقه ی مایی

2 زاندیشه ی رهزن بود این راهبران را در دست نه شمعی و نه بر ناقه درایی

3 رهبر ز پس قافله و راهرو از پیش تا عقل نماند نرسد عشق بجایی

4 فردا که سر از خاک برآرند خلایق ترسم نتواند که برد راه بجایی

1 این شهد نمیرسد بکامی این صید نمی فتد بدامی

2 سد جو برهش ز دیده بستم این سرو نمیکند خرامی

3 دستم رسد ار بچین زلفش سد صبح بر آورم ز شامی

4 ما را که بهیچ میفروشند ای خواجه نمیخری غلامی

1 ای نفس اگر بخود نفسی نیک بنگری مقصود خود ز خود طلبی نی ز دیگری

2 هرچ آن فزون ز درک تو افزون ز قصد تست وز آنچه مدرک تو بود کی تو کمتری

3 بیخود شو آنگه از خود مقصود خود طلب بهتر ز بیخودیت بخود نیست رهبری

4 چشم امید چند گشایی بهر رخی روی نیاز چند بسایی بهر دری

1 در عشق روانیست نه دعوی نه گواهی فرسوده دلی باید و آسوده نگاهی

2 دیدیم چو روی تو دگر هیچ ندیدیم بستیم نظر از همه عالم به نگاهی

3 از دوزخ عشقم مگر آرند عقوبت جز هستی من نیست مرا هیچ گناهی

4 در مرحله ی عشق بسی سال که بگذشت بر ما و دریغا نرسیدیم بماهی

1 ما را که جام نبود رنجیم کی ز سنگی آن کس که نام دارد گو رنجه شو ز ننگی

2 ز ابنای دهر ما را غیر از ستم طمع نیست دیوانه‌ایم و سرخوش از کودکان به سنگی

3 در بوستان چو مزکوم در گلستان چو اعمی ماندیم روزگاری فارغ ز بو و رنگی

4 از ره فتادگانیم تا صبح سر بر آرد ای آسمان شتابی ای کاروان درنگی

1 نه دل بدست یاری نه سر بزیر باری آسوده بایدم زیست یکچند بر کناری

2 خرم بروز گاران از دوستان بخشمی خرسند در بهاران از بوستان بخاری

3 آیینه ی دل ما دیریست تا ندیدست از دوستان صفایی وز دشمنان غباری

4 یاران بطاعت امید دارند و ما بر امید نومید بر نگشتست زین در امیدواری

1 نبود عجب ار برقی در خرمن ما بینی باشد عجب ار برگی در گلشن ما بینی

2 دیوانگی ما را امروز مبین، فرداست کان سلسله ی مشکین در گردن ما بینی

3 جز جام سفالینم خشتی دو ببالین نیست در کنج خرابات آی تا مخزن ما بینی

4 مهر فلک ار خواهی زایوان ملک جویی مهر ملک ار جویی از روزن ما بینی