لآلی منظومه نیر تبریزی

1 کرد خور عشق دوست از افق دل ظهور ساحت جانرا گرفت پرتو الله نور

2 یوسف گل پیرهن آمده سوی وطن گوشه بیت الحزن گشته سرای سرور

3 مطرب شیرین مقال برد ز دلها ملال محو نمود از خیال صحبت غلمان و حور

4 شیخ که بودش بدوش منکرمی با خروش کین بردش عقل و هوش آن بود از قول زور

1 نسیم قدسی یکی گذر کن به بارگاهی که لرزد آنجا

2 خلیل را دست قبیح را دل مسیح را لب کلیم را پا

3 نخست نعلین زپای برکن سپس قدم نه بطور ایمن

4 که در فضایش زصیحه لن فتاده بیهوش هزار موسی

1 ایزد که بجود خودستائی کرده وز گنج نهان پرده گشائی کرده

2 ز اوصاف کمال قسمت ذات علی بود آنچه سزاوار خدائی کرده

1 تعالی الله از اینکاخ فلک فرساد بیناش که سر بر اوج او ادنی زند قوسین ایوانش

2 سلیمان گوبیا صرح ممرد بین که از هر سو بجای دیو و دد صف بسته فوج حور و غلمانش

3 عیان از شمسئه کاخ منور نور لاهوتش نهان در حقه خاک معنبر سر یزدانش

4 به بطحا تابدار عکسی ز خشت طاق زرینش بسوزد یکسر از برق تجلی کوه فارانش