دفتر سوم در مثنوی معنوی جلال الدین محمد مولوی

1 ای ضیاء الحق حسام الدین بیار این سوم دفتر که سنت شد سه بار

2 بر گشا گنجینهٔ اسرار را در سوم دفتر بهل اعذار را

3 قوتت از قوت حق می‌زهد نه از عروقی کز حرارت می‌جهد

4 این چراغ شمس کو روشن بود نه از فتیل و پنبه و روغن بود

1 آن شنیدی تو که در هندوستان دید دانایی گروهی دوستان

2 گرسنه مانده شده بی‌برگ و عور می‌رسیدند از سفر از راه دور

3 مهر داناییش جوشید و بگفت خوش سلامیشان و چون گلبن شکفت

4 گفت دانم کز تجوع وز خلا جمع آمد رنجتان زین کربلا

1 هر دهان را پیل بویی می‌کند گرد معدهٔ هر بشر بر می‌تند

2 تا کجا یابد کباب پور خویش تا نماید انتقام و زور خویش

3 گوشتهای بندگان حق خوری غیبت ایشان کنی کیفر بری

4 هان که بویای دهانتان خالقست کی برد جان غیر آن کو صادقست

1 گفت ناصح بشنوید این پند من تا دل و جانتان نگردد ممتحن

2 با گیاه و برگها قانع شوید در شکار پیل‌بچگان کم روید

3 من برون کردم ز گردن وام نصح جز سعادت کی بود انجام نصح

4 من به تبلیغ رسالت آمدم تا رهانم مر شما را از ندم

1 آن بلال صدق در بانگ نماز حی را هی همی‌خواند از نیاز

2 تا بگفتند ای پیمبر نیست راست این خطا اکنون که آغاز بناست

3 ای نبی و ای رسول کردگار یک مؤذن کو بود افصح بیار

4 عیب باشد اول دین و صلاح لحن خواندن لفظ حی عل فلاح

1 گفت ای موسی ز من می‌جو پناه با دهانی که نکردی تو گناه

2 گفت موسی من ندارم آن دهان گفت ما را از دهان غیر خوان

3 از دهان غیر کی کردی گناه از دهان غیر بر خوان کای اله

4 آنچنان کن که دهانها مر ترا در شب و در روزها آرد دعا